Wim Bouman, ambassadeur Groeiprogramma
Gewoon een leuk spelletje. Daar begon het voor Wim Bouman, voormalig eigenaar van Bouman Kantoor Totaal, mee. “Ik was een jaar of vijftien, deed niet zo goed mijn best op school, maar vond het wel heel leuk om bij de Mikmak in mijn woonplaats Veenendaal te werken. Daar deden ze aan in- en verkoop van gereedschap en gebruikte meubels. Ik ging veel mee naar de mensen thuis en leerde daar ‘het spelletje’. Hoe je mensen op hun gemak kon stellen door interesse te tonen en op basis van gunfactor een goede deal kon sluiten. Dat spelletje vond ik heel leuk.”
Beter worden dan de rest
Na zijn mbo “Ook daar deed ik erg mijn best… deed er een jaar langer over” werd Wim vertegenwoordiger van kopieermachines. “Ik wilde zo snel mogelijk beter worden dan de rest. Overdag maakte ik alleen maar afspraken. Bellijsten en offertes werkte ik ’s avonds uit. Na anderhalf jaar verkocht ik meer dan de oude garde. ‘Dit moet ik voor mezelf gaan doen’, bedacht ik toen.”
Dat wordt nooit wat
Op zijn 23e hakte Wim de knoop door. “Door mijn niet al te succesvolle schoolcarrière zei men altijd ‘Dat wordt nooit wat met die jongen’. Ik had daardoor een enorme drijfveer opgebouwd om eens te laten zien wat ik kon. Omdat ik een concurrentiebeding had, moest ik mijn eigen bedrijf wel elders opstarten. Ik deed marktonderzoek in Zeeland. Die provincie kende ik van vakanties. In 1998 ging ik inwonen bij een gezin in Goes, huurde een bedrijfspandje aan de Admundsenweg, nam direct een medewerker aan, pakte het telefoonboek en ben gewoon begonnen met bellen. Ik was overtuigd dat het me zou lukken.”
Laat maar doen
Als Veenendaler in Zeeland moest Wim nog wel even inburgeren. “De taal bleek best een dingetje te zijn. ‘Laat maar doen’ betekent hier dat ze het niet doen, maar ik dacht juist… nou ja, daar kwam ik dus snel genoeg achter. Verder ben ik veel gaan netwerken, dé manier om contacten op te doen. Ik was vooraf gewaarschuwd dat Zeeuwen zuinig en stug waren, maar dat ervaarde ik niet zo. Ze maken weloverwogen besluiten en je moet niet teveel bla bla hebben, maar meer is het niet.”
Beter dan de rest
Netwerken, netwerken, netwerken, bellen, bellen, bellen, werd Wims mantra. “En snel op vragen reageren én je afspraken nakomen én alles proberen beter te doen dan de rest. Het kostte enorm veel tijd, weken van 80 uur waren standaard. Vrije tijd had ik niet. Maar mijn drijfveer was sterk genoeg om dat vol te houden. Achteraf is het misschien wel mijn grootste fout geweest. Ik deed alles op inzet. Inzet is omzet, zo redeneerde ik. Maar eigenlijk moet je slim werken.”
Familie
Wat Wim heel slim deed, was de juiste mensen aannemen. “Ik had geen geld om ervaren salesmensen aan te nemen, dus leidde zelf mensen op. Mbo-schoolverlaters bijvoorbeeld. Achteraf gezien waren we hier best goed in. Net als in het waarderen van medewerkers. Niet alleen met salaris, maar ook met leuke activiteiten en vooral oprechte interesse. Dat laatste moet wel in je zitten. Ik heb dat altijd gehad, die interesse. Het resultaat was dat onze medewerkers altijd lang bij ons bleven. Er was een echte teamgeest, het voelde als familie.”
Presteren
De zaken gingen goed en steeds beter. Bouman Kantoor Totaal groeide snel en Wims verdiensten idem dito. “Het ging me echter niet om het geld, daarvan investeerde ik iedere cent weer in het bedrijf. Ik zag mijn jaarrekening meer als mijn rapport. Misschien wel een beetje vanuit aversie uit het verleden. Had ik een mooie jaarrekening, dan had ik goed gepresteerd. Dat vond ik belangrijk. Daar kon ik tussen kerst en nieuwjaar echt van genieten. Maar op 1 januari stond de teller weer op nul en moest ik opnieuw presteren.”
Crisis? Welnee!
Presteren deed Wim ook in 2008, het begin van de crisis. “Toen alles om ons heen instortte, namen wij juist mensen aan. We zagen kansen. Omdat bedrijven nu zoveel meer gefocust waren op budget en besparingen, zijn wij hier juist op ingesprongen door interessante kortingen te bieden en deze als besparingskansen te promoten.”
Tegenslag
Kende Wim dan helemaal geen tegenslagen? “Jawel, in mijn privéleven. Mijn vrouw en ik hebben een dochtertje verloren. Dat was enorm zwaar. Maar ik deelde dat niet met mijn klanten. Ik wilde dat ze zaken met me deden omdat ik de beste was, niet omdat ik zielig gevonden werd. Achteraf gezien had ik dat misschien anders moeten aanpakken. Sommige klanten zeiden dat later ook. Je hebt zo’n goede band met elkaar en dat verzwijg je dan?”
Groei-uitdagingen
Tijdens de verdere groei van zijn bedrijf, liep Wim wel tegen de bekende uitdagingen aan. “Soms ben je qua huisvesting of automatisering te groot voor het servet en te klein voor het tafellaken. Zo ook met personeelszaken. Op het begin ben je nog te klein om een HR-medewerker aan te nemen en moet je zelf allerlei vragen beantwoorden. Dat zijn dingen die je als salespersoon als ballast ervaart. Maar ik had altijd wel mensen waar ik op kon terugvallen voor bijvoorbeeld wettelijke of juridische kennis. Ik kon altijd wel met iemand klankborden. Ik denk dat dat voor iedere ondernemer belangrijk is. Je moet zelf je ideeën hebben en je eigen koers varen, maar tegelijk is het goed om de tips en aanwijzingen van anderen in je besluit mee te nemen.
Zichtbaar
Wim besloot zo gaandeweg om 6 extra locaties te openen. “Ik merkte dat het, ook in Zeeland, belangrijk is om dicht bij je klanten te zitten. Neem Zeeuws-Vlaanderen. Vanuit Goes is het lastig die markt te veroveren, maar toen we ons in Terneuzen vestigden, waren we meteen één van hen. We waren altijd overal zichtbaar, bij businessclubs en als sponsor bij verenigingen. Dat hielp ook.
Over het algemeen maakte ik iedere groeibeslissing weloverwogen, maar één keer kocht ik impulsief een stuk grond van 4.000 vierkante meter in Roosendaal en zette er een pand op. Ik dacht ‘Ach, wat hier in Zeeland werkt, zal in Brabant ook wel werken’, zonder gedegen marktonderzoek te doen. Zo’n impulsieve actie kan natuurlijk heel verkeerd uitpakken, maar gelukkig ging het goed.”
Verkoop
Het ging op een gegeven moment zo goed met Bouman Kantoor Totaal, dat zich in 2017 een koper voor het bedrijf aandiende. “Ik wilde eigenlijk niet van het bedrijf af, ging er nog steeds met dezelfde drive naar toe als die eerste dag, maar het was een bod dat ik niet kon weigeren. Ik vond het wel ontzettend moeilijk, want het voelde alsof ik mijn familie van 50 man zomaar achterliet.”
Droomscenario? Nee.
De verkoop van zijn bedrijf legde Wim geen windeieren, maar klaar met spelen was hij nog lang niet. “Na de verkoop had ik een droomscenario: geen stress meer, een beetje onroerend goed verhuren, klaar. Maar zo werkt het niet. Geld maakt niet gelukkig. Geen geld maakt wel ongelukkig, maar geld is niet zaligmakend. Als je ineens heel veel tijd hebt, ga je je om de stomste dingen druk lopen maken. Dus startte ik nieuwe initiatieven. Ik blijf het namelijk leuk vinden om van niets iets te maken en kan dan niet half gas geven. Dat zit niet in mijn karakter. Soms zou ik het wel eens makkelijk vinden om dat wat minder te hebben. Om eens gewoon ergens tevreden mee te zijn. Dat zou voor mijn thuisfront ook wel lekkerder zijn. Zij moeten regelmatig offers voor me brengen. En voor je gezondheid is het ook beter om niet altijd maar door te gaan. Maar ik moet steeds die uitdaging hebben. Dat zit gewoon in me. Ik beleef er gewoon ook teveel lol aan.”
Opnieuw gaan voor groei
De nieuwe initiatieven waar Wim het over heeft, waar hij weer met veel drive en plezier aan werkt, zijn een werving- en selectiebureau: HB17 (zijn aandeel in dit bedrijf is inmiddels verkocht aan de andere aandeelhouder) ; een platform voor horecapersoneel: Horecabaas.nl; en opnieuw een bedrijf in kantoorartikelen: BGB Office Solutions. “Deze bedrijven run ik niet alleen. Sterker nog, het zijn met name jonge ondernemers die in deze bedrijven aan het roer staan. Het is zo leuk om die ambitie bij hen te herkennen en hen te helpen hun plannen te realiseren. Om samen weer voor groei te zorgen en successen te behalen. Daar krijg ik nooit genoeg van.”
Er vol voor gaan
Dit plezier in het begeleiden van andere ondernemers verklaart ook deels de rol van Wim als ambassadeur van het Groeiprogramma van Dockwize. “Ik vind het leuk om met ondernemers om te gaan en een bijdrage te leveren zodat zij beter kunnen presteren. Ik geef ze graag mee dat ze moeten geloven in hun doelen. Dat als je ergens voor de volle 100% voor gaat, als het echt je passie is, dat de kans dan heel groot is dat het lukt. Je moet niet bang zijn om te groeien, maar vooral genieten van de uitdaging. Als het lukt, geeft het een ontzettende kick. Besef ook dat je het niet alleen kan. Dat juist samenwerken met anderen heel leuk en belangrijk is. Ik heb dat ook altijd gedaan. Het is dankzij anderen dat ik successen heb mogen behalen.”
Verzeeuwd
Dat laatste is een typische uitspraak van een bescheiden Zeeuw. Voelt Wim zich al Zeeuw? “Ik ben ‘verzeeuwd’, zal ik het zo noemen. Maar daar komt die bescheidenheid niet vandaan, denk ik. Ik heb altijd al een hekel gehad aan mensen die trots gaan lopen doen, gearriveerd verdrag gaan vertonen. Je kunt als ondernemer best wel wat sturen, maar doe niet alsof je het allemaal zelf hebt gedaan. Jouw mensen zijn bepalend in jouw succes. Dat mag je nooit onderschatten. Dat en een dosis geluk.”
•••
Wil jij ook jouw groeiambities waarmaken?
WIm Bouman is ambassadeur van het Groeiprogramma van Dockwize. Wil jij, samen met o.a. Wim, jouw groeiambitites waarmaken?
Download dan het Groeiprogrammaboekje
voor gedetailleerde informatie en prijzen